De Vlaamse Scriptieprijs

Raven Onzea (Hogeschool PXL) bestudeerde voor zijn bachelorproef twee ontbindende reekadavers: “De impact van zo’n kadaver op zijn omgeving is verbazingwekkend. Toch worden er nog altijd dode dieren weggehaald uit onze natuurgebieden.”

Een gemiddelde levensverwachting van maar liefst 70 jaar. Wat was het geheim van de stedelijke Mesopotamiërs? Archeologe Emmy Van Laere (UGent): “Het wetenschappelijk niveau was hoog. Zelfs onder de hocus pocus van de priester-dokters zat vaak geneeskundige kennis verborgen.”

De toekomst voorspellen met behulp van een boek? Het kan en het is helemaal niet nieuw: ook de oude Grieken waren er verzot op.

Ieder jaar komt er 40.000 ton buitenaards materiaal op onze aarde terecht, vooral onder de vorm van micrometeorieten. Je kan deze minuscule steentjes van amper 1 μm tot 2 mm overal terugvinden, zelfs in je tuin of op je dak. Geologe Flore Van Maldeghem bracht ze in beeld voor haar masterproef: “Dankzij micrometeorieten ontdekken we wat er in ons zonnestelsel allemaal rondzweeft. Al hebben ze waarschijnlijk nog veel meer te vertellen.“

Hoe communiceren de neuronen in onze hersenen met elkaar? Agoriaprijswinnares Hannah Pinson (VUB) onderzocht het in het MIT in Boston. Dat deed ze niet door levende hersenen te bestuderen, maar door een netwerk van gekweekte hersencellen op een supergevoelige sensor te plaatsen. Het doel van dit onderzoek: slimmere artificiële intelligentie.

Voor zijn masterthesis reisde microbioloog Hans Carolus (KU Leuven) zes weken lang naar het Karibameer in Zimbabwe. Samen met een team lokale biologen zocht hij er naar zoetwaterslakken. Of beter gezegd, naar trematoden, de parasieten die zich via deze slakken verspreiden.

Denk je soms dat je hoofd vol gaten zit? Wel, bij een hagedis is dit letterlijk het geval. Master in de fysica Pieter Livens (UAntwerpen) legde voor zijn masterproef een hagedis onder de scanner en onderzocht hoe geluidsgolven door zijn kop reizen. Helemaal anders dan bij ons, zo blijkt.