materialen van de toekomst
Ze zijn superlicht en tegelijk supersterk, ze beloven onze computers sneller, onze wegen en huizen duurzamer en de afvalberg kleiner te maken. Dit zijn de revolutionaire – én traditionele – materialen die de wereld veranderen.
Je leest een uitgebreid artikel over de materialen van de toekomst in het November-nummer (2018) van Eos. Hier te koop: https://www.tijdschriftenwinkel.be/nieuwkomers/eos-editie-11-2018.html
Gerelateerde onderwerpen:
bioplastic grafeen zelfhelende materialen Technologieën voor morgenMaliënkolder voor astronauten
NASA ontwikkelt een 3D-geprint ‘stofje’ van metaal.
Optische vezel voelt kloppende hartcellen
Een simpele kunststofvezel omgeven door een soepel polymeer dat ingelegd is met gouddeeltjes: meer is er niet nodig om het meest gevoelige instrument ooit te maken.
Flinterdunne wearable is luidspreker en microfoon tegelijk
Een metalen pleister op je arm die de krant voorleest, muziek afspeelt of waarmee je inlogt op een beveiligd netwerk via spraakherkenning… het zijn maar enkele van de vele mogelijke toepassingen van een revolutionair nieuw materiaal.
Superfood wordt supergeleider
Nanobuizen op basis van algen in plaats van koolstof kunnen gebruikt worden in batterijen, brandstofcellen en geleiders.
Coating houdt implantaten steriel
Medische implantaten worden vaak gekoloniseerd door bacteriën. Die zijn steeds vaker resistent voor antibiotica. Ierse vorsers hebben nu een methode ontwikkeld om implantaten steriel te houden.
Een kristal van tijd
Deeltjes die niet netjes geordend zijn in een ruimtelijk rooster, maar in de tijd: bizar genoeg is het geen sciencefiction.
Grafeen biedt grip op ‘teragolven’
Teragolven kunnen van goudwaarde zijn voor medische beeldvorming, maar ze zijn moeilijke te manipuleren. Met grafeen kan het wel.
Een metamateriaal voor geluid
Na materialen die lichtgolven manipuleren hebben ingenieurs nu ook een methode ontwikkeld om de gekste dingen te doen met geluidsgolven.
Prothesen verbinden met ‘tekencement’
Teken staan erom bekend dat ze zeer moeilijk loslaten eens ze zich verankerd hebben in onze huid. Wetenschappers hebben ontdekt hoe ze dat doen, en ze hebben al plannen om de ‘tekencement’ te gaan namaken.