Artikels

Een rij kuilen die 10.000 jaar geleden is uitgehouwen, zou de oudste zonne- en maankalender ter wereld voorstellen.

Het waarnemen van de ijskappen van Antarctica en Groenland met behulp van satellieten doen we nog te kort om met zekerheid te kunnen stellen dat de recente versnelling van het ijsverlies uitzonderlijk is, of dat dit een gevolg is van natuurlijke processen.

Geologen Kris Piessens en Kris Welkenhuysen betreuren dat staatssecretaris Wathelet in zijn nieuwe energieplan de optie CO2-opslag negeert.

In de veehouderij wordt nog steeds te veel antibiotica gebruikt. Daardoor ontstaan resistente bacteriën die ook onze gezondheid bedreigen. (2013)

Het is voor het eerst dat de werkelijke kleur van een planeet buiten ons zonnestelsel is gemeten.

Uit een gedetailleerde schedelanalyse blijkt dat de Homo floresiensis tot een andere mensensoort dan de Homo sapiens behoorde.

De samenstelling van wormenfeces kan helpen om duizenden jaren klimaatverandering in kaart te brengen.

Ons zonnestelsel heeft, net als een komeet, een staart. De NASA-satelliet IBEX heeft nu voor het eerst de structuur ervan in kaart gebracht.

Zijn we in de Lage Landen eigenlijk wel klaar voor de wolf?

Schadelijke darmmicroben zorgen er vermoedelijk mee voor dat het hiv-virus zich tot aids ontwikkelt.

Niet alleen het ritme van de muziek waarnaar je tijdens het joggen luistert, heeft invloed op je looppas. Gentse onderzoekers menen dat ook het genre een rol speelt.

Een tekort aan vitamine D is mogelijk nefast voor het beendergestel, en verhoogt het risico op ziektes als osteoporose.

De voorbije twintig jaar zijn bossen onder druk van stijgende CO2-concentraties water efficiënter gaan gebruiken.

Een nieuwe versie van de atoomklok werkt preciezer en brengt misschien een nieuwe definitie van de seconde met zich mee.

Als het stormt in de ruimte, druppelt het op aarde. Zonnestormen kunnen stroompannes veroorzaken en communicatie en navigatie in de war sturen. De zon nadert een periode van maximale activiteit. Zijn we daar klaar voor?

Ondanks de extreme omstandigheden lijken duizenden microben, en zelfs enkele meercelligen, goed te kunnen gedijen in Antarctica’s bekendste meer.