Eddy Echternach

Amerikaanse wetenschappers opperen dat er een verband bestaat tussen donkere energie en het aantal zwarte gaten in het heelal.

Ons heelal zal bij lange na niet lang genoeg bestaan om een willekeurig typende aap bij toeval het complete werk van Shakespeare te laten reproduceren. Dat blijkt uit nieuwe berekeningen van Australische wiskundigen die het bekende gedachte-experiment onder de loep namen.

Miljarden jaren geleden – lang voordat er leven was zoals wij dat nu kennen – sloegen er regelmatig meteorieten in op onze planeet. Eén van deze inslagen, ’S2’ genoemd, vond zo’n 3,26 miljard jaar geleden plaats. En dat had onverwachte gevolgen.

Tauridenzwerm is een spoor van ruimtepuin dat geregeld in de buurt van de aarde komt. Nieuw onderzoek bracht de dreiging daarvan in kaart.

De James Webb-ruimtetelescoop heeft de gassen in kaart gebracht die de zogeheten centaur 29P uitstoot. Wat kunnen we daaruit afleiden? 

Astronomen hebben een kolossale infraroodkaart van de Melkweg gepubliceerd die meer dan anderhalf miljard objecten omvat – de meest detailrijke die ooit is gemaakt.

In de miljoenen jaren daarna viel het materiaal van de ring geleidelijk naar de aarde, waardoor een piek in het aantal meteorietinslagen optrad.

Technici hebben met succes een probleem opgelost met de chemische stuwraketjes van de Voyager 1, die ervoor zorgen dat deze oude ruimtesonde op de aarde blijft gericht.

Jarenlang dachten astronomen dat de Melkweg voorbestemd was om over een paar miljard jaar te botsen met zijn naaste grote buur, het Andromedastelsel. Maar uit een nieuwe computersimulatie blijkt dat er vijftig procent kans is dat de dreigende botsing uitloopt op een nipte misser – in eerste instantie althans.